Afgelopen maand zijn we druk geweest. Dat is uiteraard geen maatstaf voor onze productiviteit maar de werkdruk was hoog. We besloten dat tijd voor ontspanning nodig is om weerbaar te blijven op het zendingsveld.
Dus toen we vervolgens een uitnodiging kregen om de verjaardagen van vrienden in Ukarumpa mee te vieren was ons antwoord direct `ja`.
De jarigen hadden een grote groep mensen uitgenodigd en een gala georganiseerd.
Het duurde even, maar het lukte de meesten om galakleding te organiseren. Zo ook ons. Maar… aan schoeisel hadden we niet gedacht. Je voelt het al aankomen…
#wijdoenmee
Op de avond van het gala kwamen we er achter dat we beiden geen passende schoenen bij onze outfits hadden. Schoenen kopen zit er natuurlijk niet in want schoenenwinkels vindt je over het algemeen niet in de bush.
Job heeft in allerijl zijn werkschoenen met stalen neuzen wat opgepoetst want dat is het enige paar schoenen wat hij hier in Papoea-Nieuw-Guinea heeft. Het stond, tja, wat voor woord kunnen we er voor vinden?! Robuust misschien. Robuust onder een keurig pak.
Margret droeg haar stevige (lees: lompe) sandalen om naar de locatie toe te lopen waar het gala gevierd werd -very charming onder een mooie jurk- en ging de rest van de avond blootsvoets.
#ditgebeurtalleeninUkarumpa
Iedereen had wat eten klaargemaakt en nam dat mee. We hadden een gezellige maaltijd met elkaar.
Daarna deden we met de groep een aantal klassieke dansen. Lot`s of fun zoals je begrijpt! Margret hield afstand van Job`s voeten; iets met stalen neuzen?! En zagen we nou ook nog sportschoenen onder een jurk? En sandalen onder een pak?
De conclusie: samen plezier hebben is ook ontspanning.
#missiegeslaagd!